Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Η Σκέψη και Ο Κυβερνήτης - Λεονίντ Αντρέγιεφ

Μεσημέρι Κυριακής στο μετρό, κόσμος λιγοστός, δρομολόγια αραιά, επιβιβάζομαι και κάθομαι, απέναντί μου μια κοπέλα διαβάζει με προσήλωση, απομένω να χαζεύω το εξώφυλλο, την φωτογραφία στην οποία διακρίνεται ο Αντρέγιεφ σε κάποια φινλανδική ακτή, τελευταία στιγμή αποβιβάζομαι λίγο πριν οι πόρτες να κλείσουν μετά τον χαρακτηριστικό ήχο. Καθώς ανέβαινα προς την επιφάνεια ήμουν σίγουρος πως θα ήταν το επόμενο βιβλίο που θα διάβαζα, και ας είχα διαβάσει την Σκέψη στο παρελθόν, όταν όμως με χτύπησε το έντονο φως του απριλιάτικου ήλιου κατάλαβα πως δεν ήταν καιρός για ρωσικά αναγνώσματα. Οι μέρες πέρασαν ο καιρός χάλασε και η επιλογή στο βιβλιοπωλείο προφανής.

Η Σκέψη, που κατά καιρούς έχει εκδοθεί και με τον τίτλο Τρέλα, αποτελεί την γραπτή εξήγηση του γιατρού Αντόν Ιγκνάγιεβιτς Κερζέντσεφ, που κατηγορείται για φόνο, κατά την διάρκεια της παραμονής του στην ψυχιατρική κλινική.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω την συγκεκριμένη νουβέλα την είχα διαβάσει αρκετά παλιότερα. Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός οτί θυμόμουν αρκετές λεπτομέρειες, αυτό μάλλον όμως εξηγείται από την εντύπωση που μου είχε προκαλέσει το παραλήρημα του Κερζέντσεφ, οποίος πότε προσπαθεί να εξηγήσει πως το παίζει τρελός και πότε πως είναι. Η συγκεκριμένη νουβέλα έχει μεταφερθεί και στο θέατρο, κάτι απόλυτα αναμενόμενο από την φύση του κειμένου.
Ο Αντρέγιεφ μας προσκαλεί σε ένα εγκεφαλικό παιχνίδι, στο οποίο η κάθε κίνησή του είναι μελετημένη ως την τελευταία λεπτομέρεια σε σημείο που εμένα τουλάχιστον με έκανε να ανησυχώ γύρω από την ψυχική κατάσταση του ίδιου του συγγραφέα.

Ο Κυβερνήτης σήκωσε το λευκό μαντήλι, οι στρατιώτες πυροβόλησαν τους απεργούς που είχαν περικυκλώσει το κυβερνείο, κάποιοι έπεσαν νεκροί. Η εικόνα αυτή στοιχειώνει τον κυβερνήτη. Όλοι είναι σίγουροι πως κάποιος θα τον σκοτώσει, εκείνος επιμένει να περπατάει μονάχος του στα έρημα δρομάκια της πόλης.

Το πέρας της ανάγνωσης μου άφησε μια γεύση οικονομίας, κατά την γνώμη μου σε καμία από τις δύο αυτές νουβέλες δεν υπάρχει περιττή λέξη, ούτε μία και είναι εντυπωσιακό.

Ο Αντρέγιεφ είναι ίσως ένα από τα πιο γνωστά μυστικά της ρωσικής λογοτεχνίας.

Εκδόσεις Άγρα
Μετάφραση Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου