ή αλλιώς η ταινία που κέρδισε το φετινό όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, κατηγορία με την οποία ασχοληθήκαμε ως χώρα εκτενώς λόγω της (ανέλπιστης) παρουσίας του Κυνόδοντα στην τελική πεντάδα. Η συγκεκριμένη κατηγορία είναι η πλέον ενδιαφέρουσα για μένα, χώρις βέβαια να αποτελεί και οδηγό για τις κινηματογραφικές μου εξορμήσεις. Έχοντας δει τρεις από τις πέντε υποψήφιες φετινές ταινίες, τολμώ να πω πως πρόκειται ίσως για μια από τις καλύτερες "σοδειές".
Τόσο ο Κυνόδοντας, όσο και το Biutiful ήταν πολύ ιδιαίτερες ταινίες. Ειδικά ο Κυνόδοντας με εξέπληξε ευχάριστα ( ίσως λόγω της καταγωγής του), στο Biutiful είχα ποντάρει πολλά και δεν με απογοήτευσε.
Η Sussane Bier από την Δανία είναι μια απίστευτη σκηνοθέτις. Λίγο πριν διασχίσει τον Ατλαντικό το 2007 για να γυρίσει την (απλά καλή και συμπαθητική) ταινία Things that we lost in the fire, είχε κάνει αισθητή την παρουσία της στο ευρωπαϊκό σινεμά με τις ταινίες "Brothers" και "After the wedding".
Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας είναι Haeven, τώρα πως μετατράπηκε σε In a better world και από εκεί σε Ίσως, αύριο... δεν έχω εξήγηση και μένω με την απορία, αλλά στην τελική πρόκειται απλώς για μια μικρή λεπτομέρεια.
Τις απόψεις μου για το σκανδιναβικό σινεμά τις έχω επανειλημμένως καταθέσει μέσα από τις αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου. Γνήσιο τέκνο της σχολής η Bier, πατάει γερά πάνω στις αρχές χωρίς όμως να εγκλωβίζεται σε αυτές. Το σενάριο, το οποίο υπογράφει ο Anders Thomas Jensen, έχει ως εξής : Μετά τον θάνατο της μητέρας του ο μικρός Κρίστιαν αφήνει το Λονδίνο και επιστρέφει με τον πατέρα του στην Δανία με σκοπό να μείνει στο σπίτι της γιαγιάς του. Την πρώτη μέρα στο σχολείο γνωρίζει τον Ελίας, που βιώνει την βία των συμμαθητών του λόγω της σουηδικής του καταγωγής(!). Τα δυο παιδιά θα δεθούν και θα συμμαχήσουν ενάντια στους ενδοσχολικούς εχθρούς.
Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω τις λέξεις για να εκφράσω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το συγκεκριμένο φιλμ, θα μπορούσα να πω πως πρόκειται για δράμα, θα μπορούσα να εκθειάσω τις ερμηνείες των ηθοποιών και ειδικά των δυο πιτσιρικάδων, θα μπορούσα να μιλήσω για το απίστευτα καλοδουλεμένο σενάριο, θα μπορούσα, θα μπορούσα, αλλά μάλλον δεν θα κατάφερνα και πολλά.
Ίσως η πιο δυνατή ταινία που είδα φέτος (αν και γράφω αυτές τις γραμμές εν βρασμώ ψυχής). Μάλλον και εγώ ανάμεσα στις τρεις, αυτή θα ψήφιζα. Να το δείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου