Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Faust (2011)





Είναι από τις ταινίες για τις οποίες νιώθεις τυχερός που τις είδες στην αίθουσα, σινεμά των δημιουργών. Μαγεία είναι ο κινηματογράφος και ας το ξεχνάμε συχνά.

Ο Σοκούροφ εμπνέεται από τον Φάουστ του Γκαίτε και όταν ένας μεγάλος δημιουργός εμπνέεται πραγματικά από ένα μεγάλο έργο τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι καθηλωτικό. Ατμόσφαιρα. Ούτε τις γνώσεις έχω αλλά ούτε και το ταλέντο στις λέξεις για να γράψω σχετικά με την φωτογραφία, κλείνω απλώς τα μάτια και φέρνω στην οθόνη του μυαλού μου κάποια καρέ, μου αρκεί αυτό.

Ήταν μία από τις ταινίες του φετινού χειμώνα στις οποίες πόνταρα, ανυπομονούσα και ας μην είμαι λάτρης των ταινιών εποχής, το σκεφτόμουν στο διάλειμμα και μου τράβηξε την προσοχή, ύστερα η μηχανή προβολής πήρε πάλι μπρος,το δεύτερο μέρος άρχισε και με ρούφηξε ξανά μακριά από κάθε άλλη σκέψη. Το συζήτησα μετά το τέλος με την Θ. καθώς περπατούσαμε φεύγοντας από το σινεμά, ποιό ήταν άραγε εκείνο το χαρακτηριστικό της ταινίας που εξουδετέρωσε την αίσθηση που μου άφηναν ως τότε οι ταινίες εποχής; Καταλήξαμε πως μάλλον ήταν η αίσθηση ότι είχε γυριστεί παλιά, θα μπορούσε να είναι ένα αριστούργημα του παρελθόντος σε αποκατεστημένη κόπια. Είχε αυτή τη σκόνη μιας άλλης εποχής.

Η μεταφορά δεν είναι πιστή και όμως κατά την γνώμη μου πρόκειται για μια από τις καλύτερες μεταφορές στη μεγάλη οθόνη. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως παρά την μεγάλη της διάρκεια δεν κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο. Οι τελευταίες σεκάνς είναι μοναδικές.

Με το σινεμά του Σοκούροφ ήρθα σε επαφή πριν από αρκετά χρόνια με την ταινία "Μητέρα και γιος" κάποιο βράδυ στο κανάλι της βουλής, μακάρι κάποτε να έχω την δυνατότητα να το ξαναδώ στο σινεμά. Βέβαια έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με την "Ρώσικη Κιβωτό" όχι λόγω της ίδιας της ταινίας αλλά λόγω της τεχνικής της ιδιαιτερότητας καθώς αποτελείται από ένα και μοναδικό μονοπλάνο, πέραν αυτού του ενδιαφέροντος στοιχείου και της δυσκολίας υλοποίησης δεν μπορώ να πω πως με είχε ενθουσιάσει. Μιλώντας για την συγκεκριμένη ταινία ο δημιουργός είχε πει πως έκανε πράξη το όνειρο του κάθε σκηνοθέτη που είναι να κάνει μια ταινία χωρίς την μεσολάβηση του μοντέρ.

Ο Σοκούροφ έχει και διάφορα προβλήματα με τις πολιτικές και πολιτιστικές αρχές της χώρας του, δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίστηκαν (μάλλον γιατί δεν είδαν την ταινία) πως για αυτό τον λόγο του δόθηκε το Χρυσό Λιοντάρι στο φετινό φεστιβάλ Βενετίας.

Θα ήθελα μέσα στις γιορτές να δω ξανά την Έβδομη Σφραγίδα του Μπέργκμαν και τον Καθρέφτη του Ταρκόφσκι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου