Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Αρχειοθέτηση σε Δύο Χρόνους (1)




"Κείμενα που πρωτοδημοσιεύτηκαν αλλού και ο κίνδυνος της απώλειας τα έφερε εδώ."




   Πριν την ανάγνωση : ο Παραγιός του Ρόμπερτ Βάλζερ.


Πώς αλήθεια επιλέγουμε το επόμενο βιβλίο από την απύθμενη στίβα των προσεχώς;

Αυτή τη φορά νομίζω πως η αιτία βρίσκεται στην καταγωγή του συγγραφέα.
Μία ιδιαίτερη αδυναμία στη γερμανόφωνη ελβετική λογοτεχνία την έχω, υπεύθυνοι γι’ αυτήν είναι κυρίως ο Μαξ Φρις και ο Φρίντριχ Ντύρενματ. Είναι νομίζω ο καιρός να βρεθώ πιο κοντά στις πηγές.
Ο Βάλζερ υπήρχε στη λίστα εδώ και καιρό. Ο Βίλα Μάτας στο Μπάρτλεμπυ & Σία τον αναφέρει ως έναν από τους επιφανείς αρνητές της γραφής. Κατάφερε έτσι να μου οξύνει τη διάθεση να διαβάσω τον Παραγιό που εδώ και καιρό περιμένει ήσυχος τη σειρά του.
Ακόμη πιο ιντριγκαδόρικες αναφορές στον Ελβετό έχουν κάνει ο Κάφκα, ο Μουζίλ, ο Τσβάιχ και ο Μπένγιαμιν. Για χρόνια το έργο του έμεινε μακριά από το ευρύ κοινό, φαινόμενο συχνό αλλά μάλλον δικαιολογημένο λόγω της μοντέρνας γραφής για την οποία μιλούν όλες οι αναφορές στο έργο του. Αντίθετα, αναγνωρίστηκε από τους ομότεχνούς του και επηρέασε αρκετούς εξ αυτών. Σύμφωνα με τον Ελίας Κανέτι, ο Βάλζερ ήταν ο πιο σημαντικός συγγραφέας της γενιάς του και χωρίς αυτόν ο Κάφκα δεν θα υπήρχε. Θέση που μοιάζει υπερβολική και απόλυτη αλλά δείχνει μάλλον την εκτίμηση που έτρεφε ο συγγραφέας της Τύφλωσης για τον Βάλζερ.

Και τώρα το κρατάω στα χέρια μου, το παρατηρώ λίγο πριν να γυρίσω την πρώτη σελίδα. Την μετάφραση την υπογράφει ο Ιάκωβος Κοπερτί για λογαριασμό των εκδόσεων Ηριδανός. Η έκδοση διαθέτει φορετό εξώφυλλο. Θα το αφαιρέσω, θα το αποθέσω και θα μείνει άθικτο ικανοποιώντας μια ακόμα αναγνωστική μου μανία περί της εξωτερικής ακεραιότητος. Λίγες περισσότερες από τριακόσιες σελίδες, μα όχι πυκνογραμμένες. Στο τέλος υπάρχει και παράρτημα με φωτογραφικό υλικό και χρονολόγιο. Χαζεύω τις φωτογραφίες. Μου προκαλεί εντύπωση η πυκνότητα του χειρόγραφου από το μυθιστόρημά του, ο Ληστής, προπομπός ίσως της «μανίας» που τον κατέλαβε, κατά την παραμονή του στο ψυχιατρείο, για την δημιουργία μικροσκοπικών γραμμάτων σε λιλιπούτεια κομμάτια χαρτιού. Σε κλινικές πέρασε τα τελευταία 27 χρόνια της ζωής του. Από το 1933 και μετά σταματά κάθε λογοτεχνική δραστηριότητα.

 Ο Ρόμπερτ Βάλζερ γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1878 στην Μπιεν της Ελβετίας. Θα περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του ανάμεσα στην Ελβετία και τη Γερμανία. Στις 25 Δεκεμβρίου του 1956  πεθαίνει στην διάρκεια μοναχικού περιπάτου. Στο βιογραφικό σημείωμα παρατηρώ επίσης πως, ανάμεσα σε διάφορα άλλα επαγγέλματα, εργάστηκε και ως υπηρέτης σε σπίτια πλουσίων και είναι ο λόγος για τον οποίο μου σφηνώθηκε η ιδέα πως ο Παραγιός πιθανότατα θα φέρει στοιχεία αυτοβιογραφικά του συγγραφέα.

Η ανάγνωση ξεκινά.

«Κάποιο πρωί στις οχτώ, ένας νεαρός στάθηκε μπρος στην πόρτα ενός μοναχικού, κατά τα φαινόμενα, κομψού σπιτιού. Έβρεχε.» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου